Weinig mensen weten dit …

Er was een gezellig samenzijn aan de gang en aangezien dat te mijnent veelal met het verstrekken van voedsel en drank gepaard gaat, diende ik me af en toe aan het gezelschap te onttrekken om in de keuken wat kleine bezigheden te verrichten. Toen ik me daar een strook plasticfolie wilde toe-eigenen, wipte de rol gezwind uit de doos en omdat ik het losse uiteinde van de film in mijn hand hield, ontstond er een soortement plastieken waterval. Ik zag eruit als de kunstenaar Christo, die aanstalten maakte om iets in te pakken.

─”Ja, jut me nog wat op, want ik heb in geen twee maanden een beroerte gehad!” begon ik nagels te spuwen en waarschijnlijk deed ik dat net iets te luid: het werd stil in de belendende kamer.
─”Heb je hulp nodig?” riep iemand.
Hoewel ik dat aanbod afsloeg, wilden ze toch weten wat ik allemaal uitkuurde. Ze kwamen kijken en betrapten me tijdens mijn worsteling met het eigengereide plastic.
─”Wat ben ik toch een lul met vingers!” bekende ik ootmoedig. “Vershoudfolie is een bijzonder handige keukenhulp, maar men moet dringend wat aan de verpakking ervan doen.”

Toen trad dat meisje van nauwelijks zeven naderbij. Ze pakte de doos in kwestie beet en met een eigenwijs vingertje drukte ze de geperforeerde strookjes die zich aan beide uiteinden ervan bevonden binnenwaarts, waardoor de rol vast kwam te zitten en niet meer kon ontsnappen. Ik stond naar haar te kijken alsof ze de Moedermaagd was, die onverhoeds aan mij verscheen en een mirakel verrichtte.

Niemand heeft me ooit op de aanwezigheid van die lipjes gewezen. Wisten jullie dat de verpakking van aluminium- en plasticfolie voorzien is van zulke tongetjes?

The Author