In een wolk van charme verscheen een bedwelmend mooi huppelkutje op de televisie: een meesterwerk van de schepping. Loof de Heer dat hij zulke dingen maakt. Ik bedoel op fysisch gebied begenadigde wezens, niet de televisietoestellen die zij met hun frivole aanwezigheid opfleuren.
Zij kwam daar tekst en uitleg geven bij hetgeen zij, stoute meid, gedaan had: ze was helemaal naar het onherbergzame Afrika gereisd, om er al haar kleren uit te trekken en in haar blote niemendalletje te poseren voor de Playboy. Ik heb daar vanzelfsprekend geen enkel bezwaar tegen, want er prijken al genoeg lelijke koppen en wanstaltige lijven in onze … eh … persorganen. Persorganen!? Is dat een eufemisme voor konten?
Volgens haar zeggen was ze louter uit menslievende overwegingen uit de kleren gegaan, want ze heeft een niet gering gedeelte van haar gage aan een goed doel overgemaakt, met name aan een organisatie die zich bezighoudt met waterprojecten in de ontwikkelingslanden. Dat dit inderdaad een goed doel is, zal eenieder die regelmatig grote dorst lijdt met mij beamen.
Ze verkondigde ook nog dat ze best wel trots is op haar prestatie. Toch gaf ze de kijkers de waarschuwing mee dat wellustelingen die van porno houden niet aan hun trekken zullen komen — neem me de woordspeling alsjeblieft niet kwalijk — maar dat wie graag mooie landschappen aanschouwt, of er zich wil van vergewissen hoe dor en droog het daarginds in Afrika wel is, beslist zijn gading zal vinden.
Ik zal me straks als de wiedeweerga naar de krantenboer begeven, want zoals alle lezers van Playboy ben ik vooral geïnteresseerd in de artikelen die ze brengen en niet in de blote madammen waarmee ze hun reportages verluchten. Toevallig ben ik een groot liefhebber van mooie landschappen en tevens wil ik heel graag weten hoe dor en droog het in Afrika wel kan zijn.
Zou dat wicht dat nu werkelijk zelf geloven?
