─”Wat eten we vanavond?” vroeg hij nors en de alcohol sprak een woordje mee.
─”Gemalen glasscherven met zeepsop”, grauwde ze hem aan. “Kun je schuimbekken en knarsetanden.”
─”Stomme gleuf dat je bent!” ging hij haar met schimpende woorden te lijf. “Eet een kakkerlak en kruip in je graf!”
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat hun relatie wat aan het verpieteren, indien al niet gedoemd is en dat het leven ons eerlang opnieuw en nog maar eens met een uitgejubeld huwelijk zal confronteren. Tja, niet het loslaten, maar het vastklampen doet pijn.
De moraal van het verhaal:
Kijk uit voor u zich bindt, of u toch niet wat beters vindt.
En wat zal ik vanavond eens eten? Een snee soep met een hanenei? Of nee … beulingen met appeltrut. Eigenwijs lekker is dat. Het zal dan ook niemand verbazen dat men dit nochtans eenvoudige gerecht in Germanistan Himmel und Erde noemt. Mens toch, het water loopt me nu al uit de bek.
