Een week of wat geleden zag ik met eigen ogen hoe een achteloze chauffeur ─ of een al even nonchalante passagier ─ een colablikje uit een voertuig kieperde en het tonnetje zodoende in zwerfvuil veranderde.
Dagelijks komen er een tig aantal voetgangers, fietsers en gemotoriseerden voorbij aan de plek waar dat ding zich ophoudt, maar niemand getroost zich de moeite om het op te rapen en een geschikter onderkomen te bezorgen.
Sinds vanmorgen is het blikje plots verdwenen. Er stopte een auto en toen die weer vertrok, lag dat gevalletje niet langer in de goot op deerniswekkende wijze van gemakzucht te getuigen. Jullie mogen twee keer raden wie zich aan boord van dat voertuig bevond. Meteen juist!
Laat loftrompetten schallen, bazuinen galmen en wierook walmen als ik mezelf hier en nu heel eventjes op een bedje van lauweren uitstrek. Mijn tomeloze inzet voor het welzijn van dit ondermaanse verdient allicht een beloning. Van mij mag dat gerust een compleet verzorgde reis naar het Mexicaanse Cancún zijn, waar vandaag de klimaatconferentie van de Verenigde Naties een aanvang neemt.
Het zal wel niet, zeker?
