Categorie: Abuis

Bijna juist ─ 24

Eric Van Rompuy, volksvertegenwoordiger, had het tijdens een tussenkomst in het federaal parlement herhaaldelijk over de Arabische Emeritaten. Ik ken het land niet, maar ik vermoed dat daar Arabische emeritussen wonen, terwijl dat in de Arabische Emiraten emirs zijn.

Ben Crabbé, muzikant, presentator en televisiemaker, verkondigde aan het eind van het programma Blokken: “Net op de vangrail lukt het niet.” Er is dan ook heel weinig ruimte op een vangrail. Een valreep biedt volgens mij meer kans op slagen.

Koen Geens, minister van Justitie, stelde tevreden grijnzend: “Er is licht aan de horizon.” Het begon hem ongetwijfeld te dagen. De meeste mensen zijn al blij met wat licht aan het eind van een tunnel.

Paul Herygers, veldrijder, mountainbiker en co-commentator, verklaarde tijdens een reportage: “Deze strook moet je onder de knoet hebben.” Als dat niet het geval is, zul je vermoedelijk van iemand een knietje krijgen.

Ik dacht dat het weekblad Humo over heel taalvaardige journalisten beschikte, maar als ik lees dat iemand zich neervleit, zullen ze bij mij alleszins niet in ’t gevlij komen.

vlijen

Hoe men een azijnpisser wordt

Enige tijd geleden haalde ik de kous onder mijn matras vandaan, raadpleegde de inhoud ervan en constateerde dat ik me eigenlijk wel een nieuwe keuken kon veroorloven. Ik ondernam de nodige stappen …

… en verleden week kreeg ik bericht dat men die zou komen plaatsen. Het is verbazingwekkend wat er zich allemaal in een keuken ophoudt en verschuilt. Een hele middag beroofde ik kasten van hetgeen ze herbergden en ontruimde ik het vertrek waar het nieuwe meubilair onderdak zou krijgen. Toen ik daarmee klaar was, had ik in een belendende kamer een grote chaos aangericht, liep ik ongeveer op mijn tandvlees en verging ik van de dorst.

Vertwijfeld greep ik naar de fles, te weten de eerste de beste petfles die daar binnen handbereik stond te staan, in de veronderstelling dat die water bevatte. Ik zette die aan de mond en nam een gulzige slok. God van de hoge hemel en santé mijn ratje! Ik proestte, ik hoestte, ik walgde en ik spuwde. De fles waaraan ik me laafde, bevatte namelijk geen water, maar azijn! Er bestaan aangenamere vloeistoffen als je het mij vraagt, maar wie vraagt mij wat.

Ja, mensen zijn misselijk … eh … missen is menselijk.

Bijna juist ─ 23

Deze overwinning was de kroon op de taart.
Vroeger placht een kroon zich op een koninklijk hoofd, of ook nog op het werk te vestigen, en moest een taart zich met een kers tevredenstellen, maar de tijden veranderen en dus ook de gebruiken.

Mededeling tijdens een veldrit: De toeschouwers worden verzocht om geen gebruik te maken van een bel om te supporteren, want dat brengt de renners in verwachting.
Deze mededeling bracht mij helemaal in verwarring, want ik had nooit kunnen bevroeden dat men iemand met een bel kon bezwangeren.

Ik heb het pakket geroutineerd, want het artikel beantwoordde niet aan mijn verwachtingen.
De koeriersdienst heeft het vervolgens op geretourneerde wijze terug naar de afzender gebracht.

De regen viel met bakstenen uit de lucht.
Heremijntijd! Ik vond bakken al ruimschoots voldoende, of desnoods oude wijven en pijpenstelen, maar bakstenen nog aan toe!

Ik beschouwde multifocale brillenglazen al als een fantastische verwezenlijking. Heeft iemand van jullie een idee waar meerstemmige (multivocale) glazen goed voor zijn?

multivocaal

Bijna juist ─ 22

─ In het journaal van de VRT had een journalist met zin voor overdrijving het over het overgrote merendeel van iets. Het overgrote deel van iets volstaat wat mij betreft, of desnoods het merendeel.
─ Een vriendin van me had tijdens haar vakantie een katholieke eredienst bijgewoond en tijdens de concentratie van die mis was er iets grappigs gebeurd. Ik heb ook eens bijna hardop moeten lachen, maar bij mij was dat tijdens een consecratie.
─ Diezelfde vriendin had ook een fanfare zien voorbijtrekken, die voorafgegaan werd door marionetten. Het is eens wat anders dan die eeuwige majorettes.
─ Weerman Frank Deboosere zei tijdens een van zijn profetieën: warm zomerweer is uit den boze. Frank bedoelde wellicht ‘niet aan de orde’ of ‘niet van toepassing’. Uit den boze betekent immers misdadig, zondig, volstrekt verwerpelijk.
─ ‘Deze herhaling is vatbaar’ verklaarde de man tegen de televisiecamera. Dergelijke verslonzing van het Nederlands is wat mij betreft niet voor herhaling vatbaar.
─ Met vriendelijke groenten …

slaatje

Bijna juist ─ 21

Een vriend van me kwam met een ijzingwekkende historie op de proppen. Iemand uit zijn kennissenkring had bezoek gekregen van … een vleesetende bacterie. Dat gedrochtje had een ware ravage aangericht in het lichaam van zijn gastheer, bij zoverre dat men zijn beide benen geadopteerd had.

Dat adopteren zorgt trouwens vaker voor verwarring. In de dorpskroeg aanhoorde ik het verhaal van een man, die in zulke verdachte omstandigheden om het leven gekomen was, dat men het nodig vond om een adoptie op hem uit te voeren.

In de supermarkt stuitte ik op een bordje met de volgende mededeling: De gratis deegrollen zijn helaas uitverkocht.

Ik diende een brief te vertalen voor een oudere dame. Ze schreef onder meer dat ze overwoog om naar een serviesflat te verhuizen.

De zoon van een vriendin heeft een bril nodig. Daarom heeft zijn moeder een afspraak gemaakt met een optimist. Hoewel optimisten bij mij een wit voetje hebben, leek het me toch beter dat ze zich tot een optometrist wendde.

Toen ik onderweg de boodschap hieronder in het vizier kreeg, heb ik me toch even in de haren gechareld … eh … gescharreld.

scharreleieren

Met dank aan Francis Busschots voor zijn bijdrage.

Snuffelalarm

Ik stond in de keuken tomaten te broeien toen er in de belendende woonkamer een alarmerend geluidje weerklonk: piep piep piep. Ik loosde een zucht en mopperde: “Batterijen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn.”

Een kwartier later klom ik per trapleer naar de rookmelder, om die van een verse energiebron te voorzien. Amper zes maanden eerder had ik dat ook al gedaan, maar zoals ik al schreef: batterijen zijn niet meer wat ze geweest zijn.

Toen ik ’s avonds even mijn bureau binnenliep, om er wat kleine beroepsbezigheden te verrichten, stegen er opnieuw piepgeluidjes uit de woonkamer op.
“Kus nu mijn klooster!” riep ik. “Zal ik het lazarus krijgen?”
Ik klauterde opnieuw naar het lastige toestel, beroofde dat van zijn voeding, ging over tot de controle met een batterijtester en stelde vast dat het gevalletje nog over zijn volle capaciteit beschikte.
“Rookmelders zijn ook niet meer wat ze geweest zijn”, mopperde ik en ik besloot om die van mij voorlopig van zijn batterij te ontrieven en dus werkloos te maken.

Nog diezelfde avond hoorde ik weer die drie piepjes, maar omdat ik op dat moment televisie zat te kijken kon ik achterhalen waar die vandaan kwamen en waar ze ook de keren daarvoor ontstaan moeten zijn:  mijn televisietoestel. Dat vertoonde namelijk een boodschap van algemeen nut ten behoeve van de mucovereniging en dat filmpje maakte gebruik van het alarmerende piepgeluid. Zodoende ben ik voor de derde keer naar mijn rookmelder geklommen, om restitutie te doen.

Ze zouden het moeten verbieden dat er in reclamefilmpjes en boodschappen van algemeen nut geluiden weerklinken die in een huishouden gangbaar zijn. Ik heb bijvoorbeeld ook al enkele keren mijn voordeur opengezwaaid, omdat ik dacht dat er iemand bij me aanbelde, terwijl dat niet het geval was.

Mijn ondank is aan Van Dale te wijten

“Het ongeval is te danken aan de gebrekkige signalisatie”, las ik vanmorgen en zie, mijn haren rezen nog net niet te berge, maar ik kreeg het er wel behoorlijk op mijn teringtietjes van.

We zitten volop in de week van het Nederlands en ik wil van die gelegenheid gebruik maken om een ergernisje te spuien, dat me al ettelijke jaren hoog zit. Ik heb het over de nonchalante manier waarop men de uitdrukkingen ’te danken aan’ en ’te wijten aan’ gebruikt en door elkaar haspelt.

Wijten aan gebruikt men als men een negatieve oorzaak of de schuld van iets of iemand wil aanduiden, hetgeen in het voorbeeld hierboven het geval is: Het ongeval is te wijten aan de gebrekkige signalisatie.
Of ook nog in deze voorbeelden:
– Zijn onwelriekende adem is te wijten aan zijn onverzorgd gebit.
– Zijn geldgebrek is te wijten aan ondoordachte uitgaven.
– De treinramp is te wijten aan een menselijke fout.
– Als er stakingen komen heeft de regering dat aan zichzelf te wijten.

Danken aan gebruikt men bij een neutrale tot positieve oorzaak.
– De overwinning hebben we te danken aan de inzet van onze clubleden.
– De rijke aardappeloogst hebben we te danken aan de uitstekende weersomstandigheden. 
– Zijn succes heeft hij te danken aan zijn onafgelaten inzet.

Als men elke positieve of negatieve associatie wil uitsluiten, kan men zijn toevlucht nemen tot het neutrale toeschrijven aan.
– Zijn onwelriekende adem is toe te schrijven aan een onverzorgd gebit.
– De rijke aardappeloogst wordt toegeschreven aan de uitstekende weersomstandigheden.

Volgens Van Dale (2005 en 2015) mag men wijten aan ook door danken aan vervangen. Ik ben het daar absoluut niet mee eens en mijn ingebouwde taalgevoel zal gegarandeerd steigeren als ik dat zou doen. Nu ja, Van Dale is niet alleenzaligmakend, zelfs niet als het de Nederlandse taal betreft. Zo werd de in de eerste zin van dit stukje vermelde uitdrukking ‘het op zijn teringtietjes krijgen’ nog steeds niet opgenomen in de nieuwste, verleden week verschenen editie van het woordenboek, hoewel ik die zinsnede al ettelijke jaren gebruik en veel anderen met mij. 

Bijna juist ─ 20

“Ik moet me werkelijk inhouden om niet in barsten uit te lachen”, zei de man.
Ik vond het best wel jammer dat hij zich inhield, want ik had toch echt eens willen zien hoe het in barsten uitlachen in zijn werk gaat.

De supermarkt waar ik klant ben, maakte reclame voor extra observerend keukenpapier.
Ze zullen ongetwijfeld absorberend bedoeld hebben, maar anderzijds kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik in mijn keuken in de gaten wordt gehouden.

Ik kocht iets op internet en het bedrijf in kwestie verzekerde me dat de verzendkosten gratis waren.
Tja, als ze bedoelen dat het verzenden gratis is, zijn er geen verzendkosten. Kosten zijn immers nooit gratis.

In het restaurant had een jongeman plaatsgenomen aan een belendende tafel. Ik vond hem er niet al te snugger uitzien, maar ik vergis me wel vaker in iemands uiterlijk. Hij bestelde een tornado. Ik zat te beven als een riet, maar tot mijn opluchting bracht de kelner hem een tournedos.

“De winnaar had bijna meer dan 3 minuten voorsprong”, zei de verslaggever.
Bijna meer dan 3 minuten … Ik pijnig mijn hersens, maar ik raak er niet wijs uit.

“De film werd overladen met tal van prijzen”, zei de omroepster. “Ongeveer vijftien om precies te zijn”.
Ongeveer vijftien om precies te zijn … Ik pijnig ten tweeden male mijn hersens, maar ik raak er wederom niet wijs uit.

De vermoorde onschuld

Mijn telefoon signaleerde dat iemand me wilde bereiken. Toen ik daar gehoor aan gaf, kreeg ik verbinding met een vermeende Nederlander. Hij bediende zich in alle geval van het vervaarlijke accent dat men boven de Moerdijk in de mond pleegt te nemen. Spoedig bleek ik niet de persoon te zijn met wie hij een gesprek wilde voeren.
–”Sorry!” zei hij. “Ik ben verkeerd verbonden.”
Dat wilde ik nu eens niet onweersproken laten, want zo nu en dan mag ik graag wat puntjes op i’tjes zetten, bijvoorbeeld als ik zin heb om tegendraads te zijn, of ook nog als iemand zich onterecht van iets probeert vrij te pleiten. Men moet staan voor wat men gedaan heeft.
–”U bent helemaal niet verkeerd verbonden”, riposteerde ik. “U bent volkomen correct verbonden met het nummer dat u verkeerdelijk gevormd hebt.”

Daar had hij niet van terug. Hij bazelde nog wat in het onverstaanbaars en verbrak toen de verbinding.